Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώτηθε. «Ἄϊσατε τῷ Κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ»· καί, ἵν’ ἀμφότερα συνελὼν εἴπω, «Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ», διὰ τὸν ἐπουράνιον, εἶτα ἐπίγειον. Χριστὸς ἐν σαρκί, τρόμῳ καὶ χαρᾷ ἀγαλλιᾶσθε· τρόμῳ, διὰ τὴν ἁμαρτίαν· χαρᾷ, διὰ τὴν ἐλπίδα. Χριστὸς ἐκ Παρθένου· γυναῖκες παρθενεύετε, ἵνα Χριστοῦ γένησθε μητέρες. Τίς οὐ προσκυνεῖ τὸν ἀπ’ ἀρχῆς; τίς οὐ δοξάζει τὸν τελευταῖον;

(Gregorii Nazianzeni Oratio XXXVIII 1)

” Dunque a morir per me Tu pensi , o Dio,

E ch’altro amar fuori di Te poss’io?

O Maria, Speranza mia, s’io poc’amo il tuo Gesù,

Non ti sdegnare:

Amalo Tu per me, s’io nol so amare “.

(S. Alfonso M. de’ Liguori, Tu scendi dalle stelle)